Lieve Mensen,

Drie meisjes uit mijn project zijn dit jaar zwanger; ze zijn 14, 16 en 18 jaar oud.

De oudste ben ik vanaf nu uit het oog verloren; ze is bij haar vriend gaan wonen, ruim een uur vanaf Antigua en gaat zeker niet verder studeren. Jammer genoeg heeft ze de middelbare niet afgemaakt en ze zal dat misschien ook niet meer gaan doen.

De jongste van de drie werd thuis verstopt op haar kamer, zodat niemand zou weten dat ze zwanger was. De ouders schaamden zich voor haar. Ik was het al te weten gekomen van een andere moeder maar kon dat natuurlijk niet zeggen. Toen ik in het gezin op bezoek was en vroeg naar hun dochter vertelden de ouders mij dat ze met een tante meegegaan was om daar te gaan wonen; enkele honderden kilometers verderop. Ik zei dat ik hun niet geloofde, maar kon natuurlijk niet zeggen dat ik het nieuws al gehoord had. Uiteindelijk kwam de waarheid toch boven tafel en werd de dochter uit haar kamer gehaald. Ze is klein en bijna 15. Ze was erg verlegen, durfde bijna niks te zeggen en ik feliciteerde haar. We hebben veel gepraat; ik ook met de ouders. Je kunt je kind zoveel opsluiten als je wilt maar de baby wordt toch geboren of je wilt of niet. De mensen praten vandaag over haar en morgen is er waarschijnlijk weer een ander persoon in het dorp die op dat moment interessanter is. Ik heb echt heel erg m’n best gedaan om de moeder in te laten zien dat haar dochter, juist nu, heel veel steun en support van haar nodig heeft en juist dit jonge meisje kan in deze belangrijke periode van haar leven heel veel van haar moeder leren en heeft haar steun heel hard nodig.

Padrinos moeten dan natuurlijk ook op de hoogte gebracht worden van het nieuws en de verandering. Ook die hadden misschien andere verwachtingen. De sponsoring kan nu hierdoor stoppen of ze kunnen kiezen om met een ander kind verder te gaan. Niet elk kind is een succes verhaal, de kinderen behalen niet allemaal hun diploma’s. Maar doordat ze wel een aantal jaren gesponsord zijn hebben ze wel veel geleerd, ze zijn naar school geweest en omdat de ouders door de sponsoring geen zorgen hadden over welke schoolkosten dan ook, konden zij ervoor zorgen dat er elke dag wel genoeg te eten was en ze zeker ook warme dekens op de bedden hadden liggen. Ik heb veel te veel positieve veranderingen gezien door de sponsoring om depressief te worden van de meisjes die zwanger worden of de jongens die toch liever gaan werken. Ik blijf gaan voor de kinderen/jongelui die het wel halen en die wel met plezier naar school gaan en gemotiveerd worden door hun ouders.

Iedereen heeft te dealen met zijn of haar dingen in het leven en dat is voor elk persoon anders.

Het goede nieuws in deze was dat haar Padrinos wel een ander kindje willen gaan sponsoren maar ook zeker niet voorbij gaan aan haar zwangerschap en we samen volgende week naar de markt gaan om wat mooie dingen voor haar baby’tje te kopen. En toen ik dat vertelde straalde ze weer; ze telt weer en nog steeds mee, en dat is heel belangrijk voor haar.

Lieve groet, Mieke